Eze 33 | PesOV | STEP | و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت:

Ezekiel 33

1 و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت: 2 «ایپسر انسانپسرانقومخود را خطابكرده، بهایشانبگو: اگر منشمشیریبر زمینیآورمو اهلآنزمینكسیرا از میانخود گرفته، او را بهجهتخود بهدیدهبانیتعیینكنند، 3 و او شمشیر را بیند كهبر آنزمینمیآید وكَرِنّا را نواخته، آنقومرا متنبّهسازد، 4 و اگر كسیصدایكَرِنّا را شنیده، متنبّهنشود، آنگاهشمشیر آمده، او را گرفتار خواهد ساختو خونشبر گردنشخواهد بود. 5 چونكهصدایكَرِنّا را شنید و متنبّهنگردید، خوناو بر خودشخواهد بود و اگر متنبّهمیشد جانخود را میرهانید. 6 و اگر دیدهبانشمشیر را بیند كهمیآید و كَرِنّا را ننواختهقومرا متنبّهنسازد و شمشیر آمده، كسیرا از میانایشانگرفتار سازد، آنشخصدر گناهخود گرفتار شدهاست، امّا خوناو را از دستدیدهبانخواهمطلبید.

7 و منتو را ایپسر انسانبرایخانداناسرائیلبهدیدهبانیتعییننمودهامتا كلامرا از دهانمشنیده، ایشانرا از جانبمنمتنبّهسازی. 8 حینیكهمنبهمرد شریر گویم: ایمرد شریر البتّهخواهیمرد! اگر تو سخننگوییتا آنمرد شریر را از طریقشمتنبّهسازی، آنگاهآنمرد شریر در گناهخود خواهد مُرد، امّا خوناو را از دستتو خواهمطلبید. 9 امّا اگر تو آنمرد شریر را از طریقشمتنبّهسازیتا از آنبازگشتنماید و او از طریقخود بازگشتنكند، آنگاهاو در گناهخود خواهد مُرد، امّا تو جانخود را رستگار ساختهای.

10 پستو ایپسر انسانبهخانداناسرائیلبگو: شما بدینمضمونمیگویید: چونكهعصیانو گناهانما بر گردنما استو بهسببآنها كاهیدهشدهایم، پسچگونهزندهخواهیمماند؟

11 «بهایشانبگو: خداوند یهوهمیفرماید: بهحیاتخودمقسمكهمناز مردنمرد شریر خوشنیستمبلكه(خوشهستم) كهشریر از طریقخود بازگشتنموده، زندهماند. ایخانداناسرائیلبازگشتنمایید! از طریقهایبد خویشبازگشتنمایید زیرا چرا بمیرید؟

12 و تو ایپسر انسانبهپسرانقومخود بگو: عدالتمرد عادلدر روزیكهمرتكبگناهشود، او را نخواهد رهانید. و شرارتمرد شریر در روزیكهاو از شرارتخود بازگشتنماید، باعثهلاكتوینخواهد شد. و مرد عادلدر روزیكهگناهورزد، بهعدالتخود زندهنتواند ماند.

13 حینیكهبهمرد عادلگویمكهالبتّهزندهخواهیماند، اگر او بهعدالتخود اعتماد نموده، عصیانورزد، آنگاهعدالتشهرگز بهیاد آوردهنخواهد شد بلكهدر عصیانیكهورزیدهاستخواهد مُرد.

14 و هنگامیكهبهمرد شریر گویم: البتّهخواهیمُرد! اگر او از گناهخود بازگشتنموده، انصافوعدالترا بجا آورد، 15 و اگر آنمرد شریر رهنرا پسدهد و آنچهدزدیدهبود ردّ نماید و بهفرایضحیاتسلوكنموده، مرتكببیانصافینشود، او البتّهزندهخواهد ماند و نخواهد مُرد. 16 تمامگناهیكهورزیدهبود بر او بهیاد آوردهنخواهد شد. چونكهانصافو عدالترا بجا آوردهاست، البتّهزندهخواهد ماند.

17 امّا پسرانقومتو میگویند كهطریقخداوند موزوننیست، بلكهطریقخود ایشاناستكهموزوننیست. 18 هنگامیكهمرد عادلاز عدالتخود برگشته، عصیانورزد، بهسببآنخواهد مرد. 19 و چونمرد شریر از شرارتخود بازگشتنموده، انصافو عدالترا بجا آورد بهسببآنزندهخواهد ماند. 20 امّا شما میگویید كهطریقخداوند موزوننیست. ایخانداناسرائیلمنبر هر یكیاز شما موافقطریقهایشداوریخواهمنمود.»

21 و در روز پنجمماهدهماز سالدوازدهماسیریما واقعشد كهكسیكهاز اورشلیمفرار كردهبود نزد منآمده، خبر داد كهشهر تسخیر شدهاست. 22 و در وقتشامقبلاز رسیدنآنفراریدستخداوند بر منآمده، دهانمرا گشود. پسچوناو در وقتصبحنزد منرسید، دهانمگشودهشد و دیگر گنگنبودم.

23 و كلامخداوند بر مننازلشده، گفت:

24 «ایپسر انسانساكناناینخرابههایزمیناسرائیلمیگویند: ابراهیمیكنفر بود حینیكهوارثاینزمینشد و ما بسیار هستیمكهزمینبهارثبهما دادهشدهاست. 25 بنابراینبهایشانبگو: خداوند یهوهچنینمیفرماید: (گوشترا) با خونشمیخورید و چشمانخود را بسویبتهایخویشبرمیافرازید و خونمیریزید. پسآیا شما وارثزمینخواهید شد؟ 26 «بر شمشیرهایخود تكیهمیكنید و مرتكبرجاساتشده، هر كداماز شما زنهمسایهخود را نجسمیسازید. پسآیا وارثاینزمینخواهید شد؟

27 بدینطور بهایشانبگو كهخداوند یهوهچنینمیفرماید: بهحیاتخودمقسمالبتّهآنانیكهدر خرابهها هستند بهشمشیر خواهند افتاد. و آنانیكهبر رویصحرااند برایخوراكبهحیواناتخواهمداد. و آنانیكهدر قلعهها و مغارهایند از وبا خواهند مرد. 28 و اینزمینرا ویرانو محلّ دهشتخواهمساختو غرور قوّتشنابود خواهد شد. و كوههایاسرائیلبهحدّیویرانخواهد شد كهرهگذرینباشد. 29 و چوناینزمینرا بهسببهمهرجاساتیكهایشانبعملآوردهاند ویرانو محلّ دهشتساختهباشم، آنگاهخواهند دانستكهمنیهوههستم.

30 امّا تو ایپسر انسانپسرانقومتبهپهلویدیوارها و نزد درهایخانهها دربارۀ تو سخنمیگویند. و هر یكبهدیگریو هر كسبهبرادرشخطابكرده، میگوید بیایید و بشنوید! چهكلاماستكهاز جانبخداوند صادر میشود؟

31 ونزد تو میآیند بطوریكهقوم(من) میآیند. و مانند قوممنپیشتو نشسته، سخنانتو را میشنوند، امّا آنها را بجا نمیآورند. زیرا كهایشانبهدهانخود سخنانشیرینمیگویند. لیكندلایشاندر پیحرصایشانمیرود. 32 و اینكتو برایایشانمثلسرود شیرینمطربخوشنوا و نیكنواز هستی. زیرا كهسخنانتو را میشنوند، امّا آنها را بجا نمیآورند.

33 و چوناینواقعمیشود و البتّهواقعخواهد شد، آنگاهخواهند دانستكهنبیدر میانایشانبودهاست.»